بررسی قابلیت های کارآفرینی دانشجویان تحصیلات تکمیلی (مطالعه ی موردی دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه های تهران، علامه طباطبائی، شهید بهشتی و محقق اردبیلی)

پژوهش حاضر با هدف مطالعه­ی قابلیت­های کارآفرینی دانشجویان تحصیلات تکمیلی انجام گرفت. روش­شناسی پژوهش از نظر راهبرد اصلی: کمی؛ از نظر هدف: کاربردی؛ از نظر راهکار اجرایی: میدانی؛ از نظر تکنیک تحلیلی: توصیفی _ مقایسه­ای بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش را دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه‌های تهران، علاّمه طباطبائی، شهید بهشتی و محقق اردبیلی در سال تحصیلی 1393-1392 تشکیل می‌داد. روش نمونه‌گیری از نوع تصادفی ساده بود و حجم نمونه با توجّه به مدل کرجسی ­_ مورگان و با در نظر گرفتن خطای 05/0 = α قریب به 377 نفر در نظر گرفته شد که 308 پرسشنامه قابل تحلیل بود. ابزار جمع­آوری داده­ها پرسشنامه­ی قابلیت­های کارآفرینی بود. ضریب پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 88/0 به­دست آمد. نتایج نشان داد میانگین دانشجویان در مؤلفه­های استقلال­­طلبی، کنترل درونی، توفیق­طلبی و نمره­ی کل قابلیت کارآفرینی بالاتر از حد متوسط جامعه و در ریسک­­پذیری و خلاقیت میانگین آن­ها پایین­تر از حد معیار جامعه است. دانشجویان دختر و پسر تنها در مؤلفه­ی ریسک­پذیری تفاوت معنی­دار با هم دارند. هم­چنین بین قابلیت­های کارآفرینی دانشجویانی که تمایل به راه­ اندازی کار دارند و دانشجویانی که تمایل به راه اندازی کار ندارند در تعامل با جنسیت و بین قابلیت­های کارآفرینی دانشجویان گروه­های تحصیلی مختلف، تفاوت معنی­دار وجود ندارد. علاوه براین دانشجویانی که در گذشته اقدام به راه اندازی کار کرده­اند نسبت به سایرین ریسک­­پذیرترند و از خلاقیت بیشتری برخوردارند و دانشجویانی که عملکرد تحصیلی بهتری دارند در مقایسه با دیگر دانشجویان، به میزان بیشتری دارای مرکز کنترل درونی­اند و قابلیت­های کارآفرینی بیشتری دارا می­باشند.